Ik ben alweer twee weken thuis na mijn 'huizenjacht' en morgen is de grote dag dan vertrek ik voor anderhalf jaar naar Schotland. En deze keer kom ik (voorlopig) niet terug :)). Bijna alles is gepakt, alle papieren e.d geregeld, de verhuizer is inmiddels geweest en ik zie me spullen pas weer terug in de 2e of 3e week van Mei. Maar wat veel belangrijker is (na een lange en vermoeiende week) ik heb een huis waar het naartoe kan :)).Het begon al op Glasgow airport het is aansluiten in een lange rij voor de paspoortcontrole. Het is net de Efteling met dezelfde bordjes 'from this point the waiting time is 30 minutes' :)). Algauw blijkt dat er extra controles zijn vanwege de bomaanslag op Glasgow airport nu bijna een jaar geleden. Een uur later dan gepland stap ik op de trein naar Greenock om de omgeving te verkennen voordat ik bepaal waar ik ga wonen. Bij het eerste station Cartsdyke waar ik uitstap gaat het gelijk steil omhoog en de flat van het interet ziet er niet zo uitnodigend uit als op de foto's. Misschien toch maar niet :)). Na de heuvel bedwongen te hebben zet ik mijn wandeling voort richtig centrum en loop langs een aantal 'possible properties' voor ik op de trein naar Gourock stap. Als ik het station uitloop is het uitzicht werkelijk 'stunning' en het eerste wat me opvalt is dat de mensen erg vriendelijk zijn en je groeten in het voorbijgaan. Het lijkt een beetje een dorp maar heeft alles wat je nodig hebt ... alleen nu nog een huis :)).
In de loop van de week ren ik van het ene naar het andere huis. De een is wel ruim maar verwaarloosd, de ander vochtig, een andere flat (die er wel goed uitziet) is al weg voordat ik een voet over de drempel heb gezet en de flat met de 'stunning view' blijkt niet de flat van de foto's maar een uitgewoonde zolderetage met een beschimmelde koelkast en een idem badkamer :(. Nope geen goed idee. Het levert wel iets goeds op want ik pik veel op tijdens de gesprekken met de 'estate agents'. Zoals wijken waar je beter wel of niet kan wonen maar ik hoor ook waar de IBM 'housing help' uit bestaat. Er gaan 10 of meer mensen met de 'estate agent' op pad en als het een beetje meezit heb je aan het eind van de dag/ week een huis. Hmm komt mijn eigenwijsheid misschien toch nog goed van pas :)).Hoe dan ook dit vraagt om een andere aanpak dus de volgende morgen sta ik al vroeg op de stoep bij de verschillende 'estate agents' (3) wat 4 'viewings' oplevert. De eerste flat valt al snel af als ik ontdek dat het bovenaan de heuvel staat. Zal je net boodschappen hebben gedaan en iets vergeten zijn :). De 2e flat ziet er een stuk aantrekkelijker uit (in ieder geval aan de buitenkant) en de omgeving ook. De binnenkant kan ik pas om 6pm 'viewen' en het was op dat moment 11 uur s'ochtends. Het heeft geen zin om terug te gaan naar Glasgow dus op naar de 'local mall' voor een kopje thee en een krantje. Een paar uur en een bioscoopje later is het eindelijk tijd om wederom richting flat te gaan. Maar het was het wachten waard. Het is geen grote maar leuke flat met twee ruime vierkante kamers en een klein keukentje. De bushalte naar het werk is 'down the road', het treinstation 'up the road' net als het winkelcentrum en de Tesco Extra. Voor de flat staan geen huizen maar een stukje land en een doorgaande weg en achter de flat ligt een park. De flat heeft zelfs een (gedeeld) tuintje. Dus de volgende dag naar de 'estate agent' en een half uur later en 65 pond lichter is het afwachten geblazen. Een week later komt het verlossende emailtje. Ik heb een huis en vertrek 28 april.
