Januari was lang en koud ...

... maar Februari was voorbij voordat het begonnen was ... en ja het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb maar het leven gaat zo zijn gangetje en er is niet altijd wat te vertellen maar het werd weer eens tijd :). Erm waar begin ik ... na een korte Kerstvakantie in Nederland (waar ik lang niet iedereen heb kunnen zien die ik had willen zien) was ik met Oud en Nieuw alweer terug in Greenock. En dat was effe anders wordt er in de meeste grote steden van alles georganiseerd rond ‘Hogmanay’ maar niet hier dus het was een beetje een rare gewaarwording dat na 2 klappen en 1 verdwaalde vuurpijl het nieuwe jaar al was ingeluid :). Aan de andere kant wel prettig want je lag in ieder geval geen halve nacht wakker van het vuurwerk :). Zoals de titel al zegt Januari was lang en koud en -13oC was geen uitzondering, niet alleen voor Schotland maar ook voor het zuiden van Engeland die uiteindelijk meer sneeuw hebben gehad dan wij. London heeft 1 dag volledig plat gelegen en in heel Engeland werden de meeste scholen gesloten vanwege de sneeuw.

Hier hebben we maar 1 dag sneeuw gehad maar dan wel een heel pak :). Het grote nadeel hier is je zit vlak aan zee dus de temperaturen liggen net iets hoger zodat overdag de sneeuw smelt maar s’nachts weer bevriest met als gevolg een ijsbaan. De meeste Schotten waren vrij verbaasd over het koude weer dat hadden ze in tijden niet meegemaakt, in ieder geval niet hier. Maar gezien de breedtegraad waar Schotland op ligt, dezelfde graad als Scandinavie en Rusland, vroeg ik me af waar de verbazing vandaan kwam. Helaas was het niet alleen buiten koud maar ook mijn flat bleek niet bestand tegen de lage temperaturen. Isolatie hebben ze hier nog nooit van gehoord en met een benedenwoning en 2 buitenmuren was vooral mijn huiskamer net een ijskelder. De verwarming kon het niet echt aan en moest zelfs s’nachts blijven branden, de ketel begon steeds meer te protesteren, maar ondanks alle pogingen was het niet echt aangenaam warm te krijgen. Aangezien de elektrische kacheltjes al waren uitverkocht heeft een warm plaid de uitkomst moeten bieden om in ieder geval een beetje warm te blijven ... misschien toch nog maar een keertje verhuizen :). Inmiddels is het Februari en de ergste kou is uit de lucht en uit het huis.

Zoals jullie waarschijnlijk wel hebben gehoord heeft de ‘credit crunch’ net als in Nederland hier hard toegeslagen, volgens Gordon Brown zijn we teruggegaan naar de jaren vlak na de 2e wereldoorlog, en daar zou hij best wel eens gelijk in kunnen hebben. De pond stond op een dieptepunt en was in December gelijk aan de euro en qua salaris zaten we hier eigenlijk onder het minimum jeugdloon van Nederland. Als gevolg hiervan werd de BTW verlaagd en prijzen niet verhoogd dus kan je er nog prima van leven maar toch als je erover nadenkt werk je voor een salaris waar je in Nederland je bed niet eens voor uitkomt. De keerzijde van dit alles is dat je blij moet zijn dat je een baan hebt, er zijn veel banen verloren gegaan met name in de bouw- en autobranche en ook in de retail. Hele winkelketens zoals Woolworth en Zavvi (vroegere Virgin) zijn opgeheven of failliet gegaan. Wie wel eens in Engeland is geweest weet dat een winkelketen als Woolworth (liefkozend Woolies genoemd) een van de grootste en oudste van Engeland was, die is nu volledig uit het straatbeeld verdwenen. Tot grote spijt van de minder bedeelden onder ons want het was waarschijnlijk de enige winkel waar je nog wat kon kopen als je van de benefits moet leven. Ook veel kleine bedrijfjes hebben het niet gehaald en zelfs in Greenock zag je allerlei winkeltjes verdwijnen. De Engelsen en hun ‘stiff upperlip’ kennende krabbelen ze wel weer op maar ik denk dat het deze keer nog wel tijd kost ... misschien zelfs heel veel tijd.

Ik heb inmiddels ook gemerkt dat ik misschien iets te optimistisch ben geweest voor wat betreft het vinden van een baan. Ik ben wel een aantal keer benaderd door reqruitment agencies maar of je moet meteen beschikbaar zijn of de banen zijn maar tijdelijk. En ja om nu te relocaten voor een baan van 6 maanden lijkt me niet echt zinvol. De plannen voor de verhuizing van Customer Service naar Rotterdam zijn in volle gang en een aantal mensen die nu bij ons in Schotland werken gaan mee terug. Ik heb er zelf ook wel een heel weekend over nagedacht of het misschien toch niet slim zou zijn om ook mijn koffer te pakken, zeker nu mijn oude huis weer leegkomt (hierover later meer), maar uiteindelijk stemde ik toch tegen :). Ik ben hier niet naartoe gekomen om na een jaar weer terug te verhuizen misschien kies ik daarmee de moeilijke weg maar ik heb nooit voor de gemakkelijke weg gekozen dus dat moet geen verrassing zijn :)). Zoals het er nu naar uitziet zal een deel van D&B voorlopig nog in Schotland blijven en afgelopen week is er een headcount geweest ... heel eerlijk we zien wel waar het schip strand ... enne anders ben ik wel direct beschikbaar :))))). Zelfs wanneer ik nog een keer zou moeten verkassen mijn leven ligt inmiddels hier en aangezien ik nu ook mijn eigen vervoer heb, ja ja ik heb een autootje gekocht, zou het toch wel erreg jammer zijn als ik die weer moest verkopen :).

Daarbij is er ook nog een andere reden waarom ik niet terugkom. Zoals ik net al opmerkte mijn oude huis komt weer leeg, en dit zal sommige van jullie ook niet verbazen :), mijn dochter heeft besloten in mijn voetsporen te treden en ook naar Engeland te verhuizen. Niet naar Schotland maar naar Cardiff in Wales waar ze gaat werken & studeren. Zij is inmiddels al 2 keer in Cardiff geweest maar ikke nog niet dus gaan we in Mei samen een weekje vakantie houden in Cardiff. Rond Juli/ Augustus zal dan de 2e ‘grote oversteek’ plaatsvinden zodat ze in September aan haar studie kan beginnen. Inmiddels heb ik ook besloten zelf weer een cursus op te pakken, ik begin met een SAP cursus want dat word hier veel gevraagd dus het is misschien wel handig om dat te hebben om mijn kansen te vergroten. Wat ik daarna ga doen weet ik nog niet helemaal zeker maar dat zal in de loop van het jaar vast duidelijk worden. Kort gezegd er staat nog een hoop te gebeuren dit jaar.

En als uitstapje van de maand ben ik vorige maand met Stein een Noorse vriend teruggeweest naar Edinburgh, hij was er nog niet geweest dus s’morgens vroeg de trein gepakt voor een dagje Edinburgh. We zijn begonnen met het beklimmen van het ‘Sir Walter Scott’ ofwel het ‘Scott Monument’ zijn idee en ik weet nog steeds niet hoe hij mij ooit zo gek heeft gekregen, 287 wenteltraptreden omhoog :). Maar het resultaat is er ook naar en het uitzicht over de stad is geweldig. Daarna de Royal Mile gelopen de St. Giles Church bezocht, die op het moment gerenoveerd wordt, en natuurlijk geshopt in Princes Street en Rose Street die daar vlak achter ligt. Er staat ook alweer een volgende trip op de kalender, naar Dublin in April, als alles doorgaat want je weet maar nooit ... ik hou jullie in ieder geval op de hoogte :).